Tegenwoordig zien de Macbikes er anders uit dan vroeger. Macbike is een verhuurbedrijf voor fietsen in Amsterdam. Ze zijn rood met zwart. Dat is nog hetzelfde. Tegenwoordig zijn de fietsen uit een ander hout gesneden dan vroeger, ze zien er robuust uit. De wielen zijn kleiner en daardoor stijver (goed tegen stoepjes) en verder lekker degelijk. Dat laatste mag ook wel, want ik verbaas me over de fietskunsten van sommige toeristen. Heel bizar. Een middag in het Vondelpark zitten is wat dat betreft erg vermakelijk.
Natuurlijk zijn er ook nog andere verhuurbedrijven met dergelijke fietsen in andere kleuren. Het maakt allemaal niets uit. Op de een of andere manier zijn de fietsen waar de toeristen opgezet worden te idioot voor woorden. Het ziet er debiel uit. Eigenlijk heb ik dan ook wel wat medelijden met ze, maar ja, wel goed voor de herkenbaarheid. Zo weet je tenminste wanneer jijzelf beter kunt opletten in plaats van het idee te hebben dat de andere weggebruiker mogelijk wel kan sturen.
Is die fiets nou zo idioot? Ligt het daar nou echt aan? Nederlanders die vaak met de trein reizen hebben tegenwoordig een OV-fiets abonnement. Ik ook. Dat zijn eigenlijk ook best debiele fietsjes. Toch vallen die niet of nauwelijks op. Eindelijk reed er onlangs een antwoord langs: een heer in een lange beige jas die met stevige tred door de stad trapte. Gewoon, zo'n man waarvan er duizenden elke dag door de stad trappen, meestal op hun eigen fietsen of barrels. Pak of niet, dat barrel maakt niet uit. Maar deze heer zat op een MacBike! En het zag er níet debiel uit.
Het gekke is dat ik de manier hoe een native (ha) op de fiets zit, niet kan omschrijven, dat is namelijk gewoon zo. Misschien kan ik het door te beschrijven hoe een toerist erop zit. Laten we een groep Spanjaarden nemen (die waren er heel veel dit jaar). De Spaanse dames zijn over het algemeen vrij klein en goed te herkennen aan het constant snelle en harde gepraat. De fiets is meestal als volgt afgesteld: het zadel op de laagste stand, het stuur nog steeds vrij hoog, waardoor er een soort van kinderfiets ontstaat met een te hoog stuur. Verder trappen ze langzaam en stoppen overal waar het níet handig is. Bij diezelfde groep horen een aantal mannen. Ook goed herkenbaar aan hun donkere haar en eveneens harde gepraat. Bij de heren zit het zadel dan weer hoog. Erg hoog en het stuur staat in dat geval te laag. Ja, ze proberen de vrouwtjes te intimideren door te doen alsof ze op een mountainbike zitten en er een sportieve dag van te maken.
Echter, het meest opvallende bij vrijwel elke persoon die niet gewend is te fietsen: als ze het hoofd een bepaalde richting op draaien om te kijken naar iets, dan gaat de fiets automatisch mee die kant op. Dit is iets wat we ook zien bij jonge kinderen op de fiets, maar dit leer je als het goed is vrij snel af.
Er zijn zat Nederlanders die hun fiets op niet al te comfortabele manieren ingesteld hebben of ze hebben een fiets van het verkeerde formaat geleend waardoor het er ook raar uit zou moeten zien. Dat doet het toch niet, al kan ik niet een eenduidige reden vinden waarom het niet zo is, behalve dan dat we er vanaf jonge leeftijd opzitten. Maar dat spreekt voor zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten